وصف شهر مشهد در گذشته

وصف شهر مشهد در گذشته

دروازه های مشهد : دوره شهر مشهد که سابقا ۱۰۸۸۰ ذرع بوده، شش دروازه مهم به شرح ذیل داشته است:

دروازه بالاخیابان، واقع در شمال غربی شهر.

دروازه نوغان، واقع در شمال شرقی شهر.

دروازه پائین خیابان، واقع در جنوب شرقی شهر.

دروازه عید گاه، واقع در جنوب غربی شهر.

دروازه سراب، واقع در مغرب شهر.

دروازه ارگ، واقع در جنوب غربی شهر. تور مشهد

علاوه بر این دروازه ها، دو دروازه دیگر نیز در شمال شرقی شهر بوده، یکی موسوم به دروازه «باغ دولاب» و دیگری معروف به دروازه «عليمون» (میر علی آمويه). اهالی عقیده داشته اند که هر وقت یکی از این دو دروازه باز شده فتنه ای در گرفته است. «امین احمد رازی» می نویسد: «در جوار شهر قبر میر علی آموست که هر کس در آنجا سوگند به دروغ خورد البته هلاک گردد»؛ دروازۂ میر علی آمویه منتهی به قبرستانی می شود معروف به «قبرستان قبر میر». چون سنگی که بر روی قبر میر مزبور نصب بوده مدتی است مفقود شده، معلوم نیست این مرد که بوده است. در کتب و مآخذی که در دسترس این جانب بود نیز نه نامی از میرعلی و نه اثری از حالات میر مدفون در قبرستان قبر میر مشاهده شد. تور مشهد

بنابراین، با قرائن مذکور شاید بتوان حدس زد که قبر میر واقع در قبرستان میر، قبر میر علی آمویه باشد. اگر چه صاحب منتخب التواریخ این میر را سید محمد تقی رضوی معروف به میر شاهی دانسته، اما نمی توان بدان اعتماد کرد، زیرا با این که مؤلف مزبور خود سنگ قبر را ندیده و می نویسد آن را به سرقت برده اند ؛ ذکر مأخذی دیگر هم نمی کند، و با این که اعتماد السلطنه تصریح کرده است که «میرشاهی» مذکور در قبرستان قتلگاه مدفون است، معلوم نیست صاحب منتخب التواریخ از روی چه سندی این ادعا را نموده است. دروازۂ میر علی آمویه همان دروازه ای است که نادرشاه از آن داخل مشهد شده (برای تفصیل آن رجوع شود به قسمت تاریخی).

https://www.karnaval.ir/blog/looking-for-tour-of-mashhad-for-the-nowruz-holiday

خلاصه، مشهد علاوه بر دروازه های سابق الذكر، چهار دروازه جديد الاحداث دیگر نیز دارد، از قبیل:

1-دروازه جنت، در مغرب شهر، میانه دروازه ارگ و سراب.

2-دروازه فردوس، در جنوب شهر، میانه دروازه ارگ و عیدگاه.

3- دروازه جم، در جنوب غربی، میانه دروازه جنت و ارگ.

4- دروازه تهران، در جنوب، میانه دروازه عیدگاه و فردوس.

مشهد اصلی یا سناباد که یکی از قرای نوغان بوده، در عصر میرزا شاهرخ تیموری ( ۸۰۷ تا ۸۵۰ ه.ق) رو به آبادی کامل گذاشت، چه شهر طوس بر اثر حملات امیر تیمور (۷۸۱ تا ۸۰۷) مخروبه شده بود. از محلات مشهد تا آن زمان اطلاع صحیحی در دست نیست.

صنيع الدوله می نویسد: «شهر مشهد در این زمان شش محله بزرگ و ده محله کوچک دارد. محلات بزرگ عبارت است از: خیابان عليا، خیابان سفلی، سراب، عیدگاه، چهارباغ و نوغان. محلات کوچک: محله پاچنار، محله ارگ، محله سر سوق، محله سرحوضان، محله جديدها، محله مرويها، تپ المحله (ته پل محله)، محله غرشمالها که آنرا کوچه سیاهان هم گویند، محله کشمیریها و محله چاه نو می باشد». تور مشهد